Περί συντεχνιών το ανάγνωσμα…

‘Ολοι θέλουν αλλαγές σε αυτή τη χώρα. Προοδευτικοί, συντηρητικοί, δεξιοί, αριστεροί και λοιποί λατρευτοί συγγενείς. Κανείς όμως δεν θέλει να θιγούν τα δικά του κεκτημένα. Όλοι θέλουν τις μεταρρυθμίσεις μέχρι την είσοδο της αυλής τους. Ως εκεί και όχι παραπέρα. Οι Δημοσιογράφοι απεργούν για την ένταξή τους στον ΕΟΠΠΥ. Ε, βέβαια, η ανώτατη κάστα της ελληνικής νομεκλατούρας να συμπυχθεί με το πόπολο; Όχι ασφαλώς! Από που προέρχονται τα έσοδα για το ταμείο των δημοσιογράφων όμως; Από το αγγελιόσημο. Τι είναι το αγγελιόσημο; Άλλο ένα σιωπηρό -και παντελώς άδικο- χαράτσι που πληρώνουν οι διαφημιζόμενοι, δηλαδή οι επιχειρηματίες, δηλαδή ό λαός, δηλαδή εμείς, δηλαδή εγώ κι εσύ. Το ίδιο συμβαίνει με τους δικηγόρους και τους μηχανικούς. Εμείς, τόσα χρόνια, σιωπηλά, πληρώνουμε, πληρώνουμε, πληρώνουμε και μετά -ώ του θαύματος- αναρωτιώμαστε γιατί δεν πέφτουν οι τιμές, γιατί χαρακτηρίζει η ανελαστική ζήτηση πληθώρα αγαθών που δεν εμπίπτουν σε αυτά της πρώτης ανάγκης. Η κάθε συντεχνία συνεχίζει ακόμα και τώρα να υπερασπίζεται μετά βδελυγμίας τα συμφέροντά της. Και γιατί να μην το κάνει άλλωστε; Μόλις χθές, στη συνεδρίαση της Βουλής, δεν πέρασε η τροπολογία για το ταμείο των δημοσιογράφων. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.