Η παροιμία με τον ψεύτη βοσκό…

Μου αρέσει τώρα που βγαίνει ο ΓΑΠ και δηλώνει ότι είναι απαράδεκτη η στάση των Ευρωπαίων που ζητούν επιτροπεία στον εθνικό προϋπολογισμό! Δε λέω, είναι κατάλυση κάθε ίχνους δημοκρατίας να επεμβαίνει ξένη χώρα με αυτό τον τρόπο στα εσωτερικά μιας άλλης. Όμως λίγο αυτοκριτική δεν βλάπτει. Τι έκανε η κυβέρνηση ΓΑΠ 2 χρόνια τώρα για να αφαιρέσει το δικαίωμα από τους πιστωτές μας να μιλούν έτσι; Ποιες από τις υποσχέσεις τήρησε κάθε φορά που έπαιρνε μια δόση μαμούθ προκειμένου να δοθεί παράταση ζωής στην ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια στην ελληνική κοινωνία;  Μήπως ξεχνά το μέγιστο στρουθοκαμηλισμό που επέδειξε η κυβέρνησή του που άλλα ψήφιζε και άλλα υποσχόταν στους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες – οι οποίες και τη βοήθησαν ν’ ανέβει στην εξουσία-.  Τι να πρωτοθυμηθώ; Τη μείωση του μισθολογικού κόστους στον ΟΣΕ που αντισταθμιζόταν  με τη μορφή υπερωριών; Το άνοιγμα των επαγγελμάτων που συνεχίζουν να είναι ερμητικά κλειστά; Την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων που κοντεύει να τινάξει στον αέρα το PSΙ; Την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου που πήγε να τιναχτεί στον αέρα με την εφεύρεση του κολλητού του (Ρέππα) περί προσωπικής διαφοράς; Ο κατάλογος είναι μακρύς και δεν έχει νόημα να τον αναμοχλεύσουμε. Μήπως να του θυμίσω την παροιμία με τον ψεύτη βοσκό; Αν λησμονεί την κατάληξη της ιστορίας, του υπενθυμίζω ότι στο τέλος ο λύκος έφαγε όλα τα πρόβατα!