Και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος

Αγαπητοί μου φίλοι εδώ θα διαφωνήσουμε. Δεν μπορώ να καταλάβω τι νόημα έχει η παρέμβαση σας για σαφή τοποθέτηση ενάντια στην κατάργηση του κατώτατου μισθού. Ακόμα χειρότερα η χρησιμοποίηση του λαϊκίστικου επιχειρήματος περί εξομοίωσης συνθηκών αγοράς εργασίας με Μπαγκλαντές και Νιγηρία. Δεν ξέρω τι νόημα έχει η θέσπιση κατώτατου μισθού σε μια οικονομία που έχει ποσοστό ανεργίας περί το 20% (το φανερό). Που «τρέχει» με ύφεση για τέσσερα συναπτά έτη και προβλέπει ρεκόρ ύφεσης στο 7% το 2012; Που καθημερινά βλέπει δεκάδες ιδιωτικές (ούτε λόγος για δημόσιες βέβαια) εταιρίες να βάζουν λουκέτο και οι άνεργοι (αποκλειστικά του ιδιωτικού τομέα) να φθάνουν ήδη στο 1.000.000 άτομα; Που το 2012 το αγαθό «εργασία» θα είναι ότι πολυτιμότερο έχει καθένας μας; Δεν θα σε ρωτά κανείς «πόσα παίρνεις» αλλά «αν δουλεύεις». Δεν είναι θέμα κοινωνικής αναλγησίας αυτό που με διέπει νομίζω. Είναι η κοινή λογική. Εξάλλου στην οικονομική επιστήμη δεν υπάρχει βέλτιστη λύση χωρίς καθόλου κόστος. Υπάρχει λύση που προβλέπει το μικρότερο δυνατό κόστος και το μεγαλύτερο δυνατό όφελος. Προτιμώ περισσότερους ανθρώπους να δουλεύουν, έστω και με μικρότερο μισθό και στοιχειώδη κοινωνική ασφάλιση, παρά στρατιές ανέργων χωρίς καμία ασφάλιση. Απεχθάνομαι δε σοσιαλιστικές δοξασίες και δογματισμούς που θέλουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.