Φοροδιαφυγή και δημοκρατία…

Είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση χθες με ένα στενό μου φίλο, που ασχολείται με την πολιτική εμπράκτως, σχετικά με τη φορολογική συνείδηση του Έλληνα. Μου είπε κάτι πολύ σωστό και φανερά αληθές. Η φορολογική συνείδηση ενός λαού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παιδεία του, τη νοοτροπία του, τις πράξεις του και την κουλτούρα του. Είναι δε κριτήριο για το πόσο εμπεδωμένο είναι το αίσθημα δημοκρατίας που έχει. Σκεφτείτε το λίγο: Τι σημαίνει για ένα λαό το να είναι φορολογικά ευσυνείδητος; Πόσα θέματα που θεωρούμε πάγια προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας ταυτίζονται με τη γενικότερη απειθαρχία που έχουμε σαν λαός; Εμείς δεν είμαστε που περνάμε με κόκκινο τους σηματοδότες; Εμείς δεν είμαστε αυτοί που διπλοπαρκάρουν στα πεζοδρόμια; Εμείς δεν είμαστε αυτοί που βάζουμε βύσμα για να υπηρετήσουμε τη στρατιωτική μας θητεία δίπλα στο σπίτι μας; Αυτοί που δεν ελαττώνουμε  ταχύτητα στις διαβάσεις πεζών; Αυτοί που ζητούμε ρουσφέτια από τους πολιτικούς, να μας διορίσουν στο δημόσιο για πληρωνόμαστε χωρίς να παράγουμε; Αυτοί που δίνουμε και παίρνουμε γρηγορόσημα και φακελάκια προκειμένου να κάνουμε τη δουλειά μας; Αυτοί που κλέβουμε το κράτος και μας κλέβει και αυτό με τη σειρά του (αφού μας θεωρεί a priori κλέφτες); Και αυτοί δεν είμαστε που τα βάζουμε με τους φοροφυγάδες ενώ εμείς φοροδιαφεύγουμε πρώτοι;