if I may ask…

Είναι πράγματι εντυπωσιακό πως ακόμα και αυτές τις ιστορικές στιγμές, αποτυχημένοι πολιτικοί και επίδοξοι αυριανοί ηγέτες σκυλεύουν στο πτώμα της χώρας. Είναι η δυσκολότερη περίοδος που περνά η χώρα μεταπολεμικά, όμως μερικοί από τους υπαίτιος της σημερινής κατάστασης που δυστυχώς ακόμα και τώρα ηγούνται της προσπάθειας εξόδου από την κρίση, δεν λένε να κατανοήσουν και να μετανοήσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς η πρόσφατη δήλωση του περί ου ο λόγος, ότι θα ήθελε να είναι Υπ. Οικονομικών σε μια άλλη-καλύτερη- χρονική στιγμή για τη χώρα, ώστε να εφαρμόσει αυτός της οικονομική πολιτική που θεωρεί ενδεδειγμένη, σύμφωνη με τα πιστεύω του και τις αρχές του. Και ποια είναι αυτή κε Καθηγητά του Συνταγματικού Δικαίου ( και παντελώς ασχέτου επί οικονομικών), if I may ask? Της ακατάσχετης παροχολογίας που σας επέτρεπε χρόνια τώρα να λειτουργείτε ως υπερυπουργός; Τί να πρωτοθυμηθώ; Τα κονδύλια που πληρώσαμε και πληρώνουμε ακόμα προκειμένου να κάνετε το κομμάτι  σας με την στέψη της Εκλογικής σας Περιφέρειας ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης; Τα 700 εκ. ευρώ που δωρίσατε στο ταμείο εργαζομένων της ΔΕΗ; Τα εκατομμύρια ευρώ που διαγράψατε από τα χρέη του Άρη και του ΠΑΟΚ; Τις καλοκαιρινές παλινωδίες με τις μπλόφες προς τα στελέχη της Τρόικα που παραλίγο να μας κοστίσει την επιστροφή μας στη δραχμή μια ώρα αρχύτερα; ΑΠΟΡΩ. Πώς μπορεί αυτός ο άνθρωπος να ηγείται της προσπάθειας μεταμόρφωσης της χώρας; ΠΩΣ;