«Μια χαρά» είμαστε…

Δυστυχώς κάθε μέρα που περνά γίνεται περισσότερο αντιληπτό το λάθος μείγμα πολιτικής που εφήρμοσε η κυβέρνηση ΓΑΠ και συνεχίζει να συντηρεί και η παρούσα (που ούτως ή άλλως τα ίδια πρόσωπα διαθέτει) κυβέρνηση. Το μνημόνιο εφαρμόζεται επιλεκτικά μόνο στο σκέλος της μείωσης των δαπανών (όχι βέβαια αυτών που θίγουν συμφέροντα και συντεχνίες) και όχι στο σκέλος των αναπτυξιακών διαδικασιών που προέρχονται από τη μείωση της γραφειοκρατίας, τη μείωση της διαφθοράς, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, την εξέλιξη των one stop shop κλπ. Για κάποιους (τους πολλούς απ’ ότι οσφρίζομαι) ανάπτυξη σημαίνει η διόγκωση του φαύλου κύκλου της υπερκατανάλωσης μέσω της άκρατης δανειοδότησης του κράτους, της άκρατης πιστωτικής επέκτασης που διοχετευόταν στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, χωρίς κανένα ίχνος δημοσιονομικής πειθαρχίας. Αυτό οδηγούσε σε συνεχώς αυξανόμενη ροή των εισαγωγών και την ταυτόχρονη διόγκωση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Το τελευταίο με τη σειρά του οδηγούσε στην αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και την εκτόξευση του Δημοσίου Χρέους. Αν σε όλα αυτά προσθέσετε την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζεται το «επιχειρείν» από τις δημόσιες αρχές, τις συνεχείς φορολογικές παλινωδίες (τις οποίες εφευρίσκουμε για να μην ενοχλήσουμε τα κεκτημένα των συντεχνιών) και τους αναχρονιστικούς Κώδικες Βιβλίων και Στοιχείων (μόνο στην Ελλάδα και στο Ιράκ υπάρχει ο λεγόμενος ΚΒΣ), δεν μπορώ να καταλάβω γιατί απορούμε για το σημείο το οποίο βρισκόμαστε. Σας πληροφορώ ότι «Μια χαρά» είμαστε σχετικά με όλα που έχουμε κάνει…