‘Επεσαν οι μάσκες…

Μάσκες παντού. Στην πολιτική, στην κοινωνία, στον άνθρωπο, στον Έλληνα. Θέλουμε την κάθαρση της ψυχής, μαγαρίζουμε την καθαρισμένη ψυχή. Σπάμε αυγά, κι’ όμως αυτά μένουν άθικτα και έτοιμα για την πασχαλινή βαφή. Γκρεμίζουμε τις ισορροπίες, ισορροπώντας σε φαρδιά πλατιά επιφάνεια. Κάνουμε ανατροπές, διατηρώντας παραδόσεις και κατεστημένα. Είμαστε βαθιά δημοκράτες αλλά λειτουργούμε ως πρώιμοι φασίστες. Εφευρίσκουμε την εφεδρεία και την μετατρέπουμε σε πρόωρη συνταξιοδότηση. Εφαρμόζουμε το ενιαίο μισθολόγιο και καθιερώνουμε τις προσωπικές διαφορές. Μειώνουμε τους μισθούς και αυξάνουμε τις υπερωρίες. Ανοίγουμε τα επαγγέλματα και καθιερώνουμε ελάχιστες αμοιβές, πληθυσμιακά κριτήρια και γεωγραφικούς περιορισμούς. Επιθυμούμε τους άριστους αλλά βολευόμαστε με τους αρεστούς. Θέλουμε τους νέους αλλά έχουμε ανάγκη τους παλιούς. «Και αν φτωχική τη βρήκες, δε σε γέλασε. Το ταξίδι είναι που μετράει.»