Που το πάτε κύριε Οδοντίατρε…;

Ε όχι. Αυτό πάει πολύ. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να φύγει ο Ρέππας από την πολιτική σκηνή. Δεν έχει βαρεθεί να μας ταλαιπωρεί για 30 συναπτά έτη; Μετά την παλινωδία της δήθεν εξυγίανσης του ΟΣΕ όπου όλες οι περικοπές που επιτεύχθηκαν το 2010, δόθηκαν υπό την μορφή αναδρομικών στις αρχές του 2011. Μετά τη λύση που έδωσε στο άνοιγμα των επαγγελμάτων (φορτηγά και ταξί που ήταν η αρμοδιότητά του) η οποία έκλεινε το μάτι στις συντεχνίες και έριχνε στάχτη στα μάτια της τρόικα. Μετά την παγκόσμια πρωτοτυπία σύλληψης της έννοιας της προσωπικής διαφοράς που έριχνε στα τάρταρα κάθε προσπάθεια μισθολογικής εξομάλυνσης στο δημόσιο (ευτυχώς το πήρανε και αυτό χαμπάρι γρήγορα), ήρθε και η τελευταία του δήλωσή » Ότι το δικαίωμα της δημιουργίας νέων πολιτικών σχηματισμών ανήκει στα… αυτοδημιούργητα ψώνια». Λες και διεκδικεί για τον εαυτό του και τους συν αυτώ το μονοπώλιο της ενασχόλησης με τα κοινά. Τι τραγική ειρωνεία όμως; Ο Δημήτρης Ρέππας ήταν από τα άτομα που στηρίχθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου για να ανέλθει στην εξουσία. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που »προ έταξε» το ανάστημα του προσπαθώντας να κατακρημνίσει κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια της κυβέρνησης που συμμετείχε. Και είναι ο ίδιος άνθρωπος που έβαλε ταφόπλακα στην πολιτική σταδιοδρομία του ΓΑΠ όντας ένας από εμπνευστές του ανεκδιήγητου δημοψηφίσματος.